Dagtekst van woensdag 27 december 2017

Het menselijk organisme - analogie met de grote orgels van de kathedralen

27/12/2017

Als je een metalen of glazen pijp boven een vlam plaatst, gaat de verwarmde lucht trillen en produceert een geluid. En al naargelang de buis korter of langer is, zijn de voortgebrachte tonen hoger of lager. We vinden bij analogie hetzelfde verschijnsel in ons. Want ook wij bestaan uit 'buizen': de wervelkolom, de keel, de slokdarm, de dikke en dunne darm, de slagaders, de aders, de zenuwbanen ... En ook hier zijn die buizen korter of langer. Wanneer de vlam die in ons brandt, dat wil zeggen het vuur dat ons in leven houdt, door al die buizen gaat, produceert het een buitengewone muziek, vergelijkbaar met die van de grote orgels in de kathedralen. Zo zendt de mens geluiden uit in de ruimte die andere wezens horen en opvangen. Natuurlijk, als de vitale energie niet gelijkmatig is verdeeld over alle organen van het lichaam, of geblokkeerd is, volgt een vreselijke kakofonie. Maar ik heb het niet zozeer over het fysieke lichaam. Het is vooral op het psychische vlak dat de mens orde moet brengen in zijn leven, het zuiveren en verlichten, en dan zal heel zijn wezen harmonieuze klanken uitzenden. Het zal zo'n symfonie zijn dat de engelen en aartsengelen dichterbij zullen komen om te luisteren, en ze zullen verrukt zijn.